Επιπρόσθετα, η περιεκτικότητα σε υγρασία του ξύλου είναι ο σημαντικότερος παράγοντας που επηρεάζει την αντοχή του. Μια περιεκτικότητα σε υγρασία τουλάχιστον 20% και μια θερμοκρασία τουλάχιστον 5 βαθμούς κελσίου απαιτούνται για να μην προκύψει αποχρωματισμός και να μην αναπτυχθούν μύκητες στο ξύλο. Η περιεκτικότητα σε υγρασία του ξύλου υπερβαίνει αυτό το ποσοστό μόνον όταν η σχετική υγρασία του αέρα έχει παραμείνει άνω του 85% για μια μεγάλη χρονική περίοδο. Για να έχει μια ξύλινη κατασκευή μεγάλη αντοχή στο χρόνο, είναι επιβεβλημένη η κατασκευαστική προστασία από την υγρασία. Αυτό μπορεί να ρυθμιστεί μέσο ορθού σχεδιασμού (π.χ. στοιχεία όχι σε επαφή με το έδαφος ή σφηνωμένα σε τοίχους, αποφυγή συμπύκνωσης υδρατμών). Επίσης, η σωστή προστασία και συντήρηση μπορεί να εξασφαλίσει ακόμη μακροβιότερη παρουσία.
Οι ξύλινες κατοικίες είναι ιδιαίτερα ανθεκτικές στο χρόνο, εφόσον τηρούνται οι απαραίτητοι κατασκευαστικοί κανόνες. Στην Ευρώπη υπάρχουν ξύλινα κτίρια που επέζησαν μέσα στους αιώνες και που αποδεικνύουν περίτρανα την αντοχή των ξύλινων κατασκευών στο χρόνο.
Στην Ελλάδα αξιόλογα δείγματα ξύλινων κατασκευών υπάρχουν στο νησί της Λευκάδας. Τα λιθόκτιστα κεραμόσκεπα σπίτια είναι πυκνοχτισμένα πάνω από το λιμάνι, αφήνοντας ανάμεσα τους να σχηματιστούν μικρά φιδωτά σοκάκια. Το χωριό του Καστού δίνει μια άλλη αίσθηση με τα δίπατα πέτρινα σπίτια, τα χρωματιστά ξύλινα παραθυρόφυλλα, τα ξύλινα μπαλκόνια, οι μεγάλες μπαλκονόπορτες και οι σκεπές φτιαγμένες από κόκκινα κεραμίδια εικόνα που αποπνέει την ηρεμία περασμένων χρόνων.
